Dodatkowe uwagi w kontekście wymowy spółgłosek
Jeżeli chodzi o wymowę spółgłosek w języku angielskim, to musimy pamiętać jeszcze o kilku zasadach:
1. Angielskie /r/ mocno różni się od polskiego r. Kiedy je wymawiamy musimy cofnąć język aby uniknąć wibrowania nim po podniebieniu. Przednia część języka nie powinna również dotykać podniebienia.
2. Ponadto angielskie /ʃ/ brzmi również bardziej miękko niż polskie. Operując na przykładzie, Brytyjczyk nie zauważy różnicy w brzmieniu wyrazów kasza i Kasia, ponieważ dla Brytyjczyków ten dźwięk jest pomiędzy sz oraz ś.
Kilka słów o akcencie
Ostatnim elementem, na który należy zwrócić uwagę w tym temacie jest akcent, który również stanowi problem dla wielu Polaków decydujących się na naukę języka angielskiego. Dlaczego?
Otóż w języku polskim akcent kładziemy zwykle na przedostatnią sylabę, a w angielskim taka zasada nie istnieje. Tam akcent jest ruchomy, dlatego jeżeli chcemy wiedzieć gdzie pada akcent, to sprawdzamy zapis fonetyczny, gdzie przed akcentowaną literą stawia się znak apostrofu.
Natomiast w przypadku wypowiadanych zdań, akcent pada zwykle na ten wyraz który chcemy niejako „oznaczyć” jako ważny.
Przykładem będzie zdanie:
She received a gift one week ago:
Jeżeli położymy akcent na gift to podkreślamy co dostała, a jeżeli np. na she to podkreślamy kto otrzymał prezent. Jeżeli chcemy być neutralni, to akcentujemy ostatni wyraz w zdaniu.
Nauka angielskiej wymowy – podsumowanie
Zasadniczo, opisane powyżej zasady mogą wydawać się skomplikowane, ale możemy się ich nauczyć z łatwością. Musimy dużo słuchać i mówić po angielsku, a także czytać w tym języku.
Prędzej czy później zauważymy, jak nasz sposób wymowy się zmienia. Przede wszystkim nie możemy bać się rozmawiać z ludźmi po angielsku. Ludzie z natury są wyrozumiali i nie będą śmiać się z waszej wymowy. Nie ma się czego wstydzić.
Fonetyka angielska - nauka wymowy w języku angielskim
Jeżeli chcemy dobrze nauczyć się danego języka obcego, to musimy pracować nie tylko nad językiem pisanym, ale również mówionym. Niestety, wiele osób ma blokadę przed mówieniem w języku obcym.
Posługujemy się angielskim biernie o wiele lepiej niż czynnie czyli sporo rozumiemy, ale nie potrafimy bądź wstydzimy się mówić, bojąc się, że powiemy coś nieprawidłowo. Dzisiaj skupimy się na angielskiej fonetyce.
Spis treści:
Fonetyka angielska
Polska szkoła ma to do siebie, że podczas zajęć bardzo rzadko kładzie się nacisk na naukę fonetyki, skupiając się jedynie na języku pisanym i gramatyce. Dopiero na studiach filologicznych, pojawiają się zajęcia poświęcone stricte wymowie. Dlatego też wiele osób mówi po angielsku zwyczajnie brzydko.
Nie jest to jednak wina tych ludzi. Do ich głowy bowiem wpaja się bowiem, że ważna jest wiedza gramatyczna i słownictwo, a wymowa schodzi na dalszy plan. Dlatego też, jeżeli chcemy nauczyć się mówić po angielsku, musimy poznać tajniki fonetyczne i zrozumieć czym jest transkrypcja fonetyczna.
Nauka angielskiego alfabetu fonetycznego pozwoli nam na bardzo szybkie zrozumienie zasad wymowy nie tylko poszczególnych wyrazów, ale również całych konstrukcji zdaniowych. Zapraszamy więc, do lektury.
W internecie na portalach takich jak Youtube itd. można znaleźć również liczne poradniki oraz firmy instruktażowe, które pomogą nam w opanowaniu angielskiej fonetyki, przykładem może być ten film.
Angielski alfabet fonetyczny
Samogłoski (vowels)
Samogłoski dzielimy na dwie kategorie to jest krótkie:
· ʌ - dźwięk bardzo podobny do polskiego a np. bus /bʌS/ - autobus
· æ - dźwięk pomiędzy a i e, cat /kæt/ -kot
· e – krótkie polskie e, np. pet /pet/ - zwierzak domowy jak kot czy pies
· ɪ - krótkie i wyciągane trochę w stronę y, np. tip /tɪp/ - napiwek
· i - podobne do polskiego i tylko że mówione, troszkę dłużej, np. pretty /’prɪti/ - ładny
· ʊ - krótkie u, np. wood /wʊd/ - drewno
· ə - dźwięk ten nazywamy schwa i nigdy go nie akcentujemy. Zasadniczo brzmi jak on bardzo krótko wymawiane e, np. about /ə'baʊt/ - o (kimś, czymś)
· ɒ - krótkie o, np. got /gɒt/ - dostać
i długie:
· ɑː - długie a, np. car /kɑːr/ - samochód
· ɜː - długie schwa, np. herd hɜːd/ - stado
· iː - długie i, np. cheese /ʧi:z/ - ser
· ɔː - długie o, np. tall /tɔːl/ - wysoki
· uː - długie u, np. food /fuːd/ - jedzenie
Oznaczenie dwukropkiem mówi nam o tym, że dźwięki są wydłużone. Znacznie częściej spotkamy się z nimi w brytyjskim angielskim. W amerykańskim angielskim, występują one relatywnie rzadko.
Spółgłoski (consonants)
Na szczęście, większość spółgłosek wymawiamy niemal identycznie jak w języku polskim, co mocno ułatwia sprawę. Istnieje jednak parę wyjątków, które szerzej opisujemy poniżej.
· b - b, np. but /bʌt/ - ale
· d - d, np. door /dɔː/ - drzwi
· f - f, np. floor /flɔː/ - podłoga
· g - g, np. give /gɪv/- dawać
· h - h, np. hey /heɪ/ - hej
· j - j, np. yak /jæk/ - jak (zwierze – rasa bydła)
· k - k, np. cup /ˈkæp/ - kubek, puchar
· l - l, np. love /lʌv/ - kochać
· m - m, np. mood /muːd/ - nastrój
· n - n, np. new /njuː/ - nowy
· p - p, np. pen /pen/ - pióro, długopis
· r - r, np.raw /rɔː/ - surowy
· s - s, np. star /stɑː/ - gwiazda
· t - t, np. take /teɪk/ - brać
· v - v, np. vet /vet/ - weterynarz
· w - ł, np. window /ˈwɪndəʊ/ - okno
· z - z, np. crazy /ˈkreɪzi/ - szalony
· ŋ – czyli tak zwane nosowe n np. bring /brɪŋ/ -przynieść
· ʃ - które czytamy jak polskie sz, np. shake /ʃeɪk/ - potrząsać
· ʧ - które czytamy jak polskie czy, np. chip /ʧɪp/ - czip
· θ – to jeden z trudniejszych dźwięków do opisania, gdyż nie ma on polskiego odpowiednika. Tworzymy go kiedy dotkniemy językiem górnych zębów i powiemy jak np. w słowie think /θɪŋk/ - myśleć
· ð – również nie ma odpowiednika w języku polskim, ten dźwięk utworzymy kiedy dotkniemy językiem górnych zębów i powiemy “z”, np. that /ðæt/ - tamten, że
· ʒ - które czytamy jak polskie “ż”, np. measure /ˈmɛʒə/ - mierzyć, miara
· ʤ - które czytamy jak dż np. large /lɑːʤ/ - duży
Dyftongi (diphtongs)
Ostatnią kategorią do opisania są dyftongi, czyli dwugłoski. Kiedy wymawiamy taką sylabę, to wyraźnie będziemy w stanie usłyszeć dwa następujące po sobie dźwięki:
· eɪ - który czytamy jak ej np. day /deɪ/ - dzień
· ɔɪ - który czytamy jak oj np. soy /ˈsɔɪ/ - soja
· əʊ - który czytamy jak oł np. no /nəʊ/ - nie
· aɪ - który czytamy jak aj np. hi /haɪ/ - cześć
· aʊ - który czytamy jak ał np. cow /kaʊ/ - krowa
· ɪə który czytamy jak ije - np. tear /tɪə/ - łza
· ʊə - który czytamy jak ułe np. tour /tʊə/ - trasa
· eə - który czytamy jak zwykłe polskie i np. pear /peə/ - gruszka
Autor Joanna Leporowska
Absolwentka Filologii Nowogreckiej na UAM w Poznaniu, tłumaczka angielskiego, poliglotka i pasjonatka językoznawstwa. Już w przedszkolu zdecydowała, że musi "mówić jak Anglik" co przydało się, gdy przez ostatnie dziesięć zatrzymał ją wymarzony Londyn i praca dla Royal Academy of Arts czy Tate. Nauczanie języka angielskiego to pasja, w której od zawsze dąży przede wszystkim do pokazania żywego języka za regułkami książkowymi, czego w szkolnej edukacji często brakuje.
Najnowsze posty
© Copyright 2024 by Chatschool