Zapewne zauważysz, że większość okoliczników czasu używanych przy czasie ciągłym jest taka sama jak przy Past Perfect Simple.
W dalszej części artykułu wyjaśnimy subtelne różnice w znaczeniu pomiędzy tymi dwoma czasami, pomimo możliwości użycia podobnych określeń czasowych.
for + okres czasu - od pewnego czasu
I had been driving for two hours when the car stopped. - Jeździłem przez dwie godziny, kiedy samochód się zatrzymał.
all + okres czasu - cały (dzień, rok itd.)
I had been driving all day when I got a flat tire. - Jeździłem cały dzień, kiedy złapałem gumę.
before - przed
Before the fire alarm went off, they had been shopping for a few hours. - Zanim włączył się alarm przeciwpożarowy, przez kilka godzin robili zakupy.
when - kiedy
I had been jogging when the rain started. - Biegałem, kiedy zaczął padać deszcz.
since + moment w przeszłości - od jakieś momentu w przeszłości, np. since Monday - od poniedziałku.
I am tired because I had been jogging since 5 am. - Jestem zmęczona, bo biegam od 5 rano.
by + moment w przeszłości - do jakiegoś momentu, przed jakimś momentem
By 11 am she had already been working for 5 hours. - Do godziny jednynastej pracowała już od 5 godzin.
by the time / by that time - do tego czasu, zanim
By the time he called I had already been working for 5 hours. - Zanim zadzwonił, pracowałem już od 5 godzin.
Często, to jakiego czasu użyjemy, zależy wyłącznie od naszej perspektywy w momencie wypowiedzi, i tego czy chcemy podkreślić długość danej czynności, czy to, że została ukończona.
Czasu Past Perfect Simple używamy właśnie, aby podkreślić zakończenie wydarzenia w przeszłości. Natomiast Past Perfect Continuous, aby pokazać długość trwania danego wydarzenia lub akcji w przeszłości.
Porównaj przykłady:
To samo zdanie - Czekałem na pociąg godzinę - można powiedzieć na dwa sposoby i będzie ono miało trochę inne znaczenie w języku angielskim:
→ I’d been waiting an hour for the train. - podkreślamy długość trwania opisywanej akcji, nie jest ważne czy akcja jest ukończona, czy nie
→ I’d waited an hour for the train. - użycie Past Perfect Simple podkreśla zakończenie tego wydarzenia, już nie czekamy
Past Perfect Simple wskazuje na większą trwałość, natomiast Past Perfect Continuous może sugerować, że coś jest tymczasowe:
→ She had always lived in London. - Od zawsze mieszkała w Londynie.
→ She had been living in London. - Mieszkała w Londynie. (nie wiemy jak długo)
Dość wyraźną różnicę pomiędzy Past Perfect Simple, a Past Perfect Continuous widać, gdy wydarzenie czy akcja z przeszłości się powtarzają.
→ I had stolen sweets from the shop. - Ukradłam słodycze ze sklepu. (jeden raz)
→ I had been stealing sweets from the shop. - Kradłam słodycze ze sklepu. (wielokrotnie)
Oba czasy są niezwykle przydatne do opisywania wydarzeń i opowiadania historii.
W przypadku gdy nie podajemy czasu trwania zdarzenia (for five minutes, for two weeks, since Monday itp.), wielu native speakerów preferuje użycie Past Continuous zamiast Past Perfect Continuous.
Jednak trzeba pamiętać o kilku zasadach, aby zachować odpowiednie znaczenie naszej wypowiedzi.
1. Past Continuous wskazuje na przerwanie jednego zdarzenia przez drugie (najczęściej krótko trwające), a Past Perfect Continuous kieruje uwagę na chronologię wydarzeń — jedno wydarzenie stało się przed drugim w przeszłości.
Przykłady:
I was reading when the phone rang. - czytałam w momencie, w którym zadzwonił telefon
I had been reading when the phone rang. - czytałam, zanim zadzwonił telefon
2. Oba czasy w różny sposób wskazują na działanie i jego efekt w przeszłości:
It was snowing so the roads were closed. - Jako rezultat opadów śniegu, drogi były zamknięte. Oba wydarzenia działy się jednocześnie.
It had been snowing so the roads were blocked. - drogi były zablokowane, ponieważ wcześniej padał śnieg. Już nie pada, ale konsekwencje wcześniejszych opadów pozostały.
Więcej na ten temat znajdziesz w video: What's the Difference? PAST Continuous & PAST PERFECT Continuous
Pomimo że oba czasy mówią o jakiejś czynności z przeszłości, która trwała przez dłuższy czas, musimy pamiętać, że jeśli czynność zakończyła się w teraźniejszości używamy Present Perfect Continuous. Natomiast jeśli dana czynność trwała do innego momentu w przeszłości — wtedy używamy Past Perfect Continuous.
I am tired. I have been working for 12 hours straight. - Jestem zmęczony (teraz). Pracowałem nieprzerwanie przez 12 godzin.
I was tired. I had been working for 12 hours straight. - Byłem zmęczony. Pracowałem nieprzerwanie przez 12 godzin.
Czas Past Perfect Continuous (nazywany również Past Perfect Progressive) to czas zaprzeszły niedokonany, którego używamy, kiedy chcemy podkreślić, że jakaś akcja rozpoczęła się w przeszłości i trwała do innego punktu w przeszłości.
Uczącym się języka angielskiego może się wydawać, że jest to czas rzadko używany, a podobny sens wypowiedzi można oddać stosując Past Perfect Simple.
Nie jest to jednak prawda, dlatego czytaj dalej, a dowiesz się o jego dokładnym zastosowaniu.
Na koniec porównamy Past Perfect Continuous z innymi czasami.
Spis treści:
Twierdzenia w tym czasie tworzymy w następujący sposób:
podmiot + had + been + present participle (czasownik z końcówką -ing):
→ He had been waiting at the station for more than 2 hours when the train finally arrived.
Czekałem na dworcu ponad 2 godziny, kiedy w końcu przyjechał pociąg.
Pytania tworzymy standardowo, poprzez inwersję, czyli zamianę miejsc operatora had z podmiotem:
→ Had he been waiting at the station for more than 2 hours when the train finally arrived?
Czy on czekał na stacji dłużej niż 2 godziny, kiedy wreszcie przyjechał pociąg?
→ Who had been waiting at the station for more than 2 hours when the train finally arrived?
Kto czekał na stacji dłużej niż 2 godziny, kiedy wreszcie przyjechał pociąg?
Przeczenia tworzymy dodając not do operatora had. Często używana jest forma skrócona hadn’t:
→ He had not (hadn’t) been waiting at the station for more than 2 hours when the train finally arrived.
On nie czekał na stacji dłużej niż 2 godziny, kiedy pociąg w końcu przyjechał.
1. Do wyrażenia czasu trwania pewnej akcji z przeszłości, do momentu rozpoczęcia się kolejnego wydarzenia (również w przeszłości)
Czas Past Perfect Continuous używamy, aby pokazać, że coś zaczęło się w przeszłości i trwało aż do rozpoczęcia się innego punktu w przeszłości. Do określenia czasu trwania danej akcji przydane jest wyrażenie for + określenie czasu (for five minutes - przez 5 minut, for two weeks - przez 2 tygodnie).
Zwróć uwagę, że w przeciwieństwie do Present Perfect Continuous, trwająca dłużej akcja nie ma wpływu na teraźniejszość.
Przykłady:
They had been studying for over an hour before I arrived. - Przed moim przyjazdem uczyli się już ponad godzinę.
She had been living in London for three years before she moved to Bristol. - Mieszkała w Londynie przez trzy lata, zanim przeniosła się do Bristolu.
How long had you been waiting before the train arrived? - Jak długo czekałeś na przyjazd pociągu?
I needed to sit down because I had been standing all day long. - Musiałem usiąść, bo cały dzień stałem.
James had been studying at the university for over a year before he quit. - James studiował na uniwersytecie przez ponad rok, zanim zrezygnował.
Q: How long had you been learning Spanish before you moved to Spain? - Jak długo uczyłeś się hiszpańskiego zanim przeprowadziłeś się do Hiszpani?
A: I had not been studying long. - Nie uczyłem się długo.
2. Do wskazania przyczyny i skutku w przeszłości
Przykłady:
She lost a lot of weight because she had been undereating. - Straciła dużo wagi, ponieważ niedojadała.
My brother failed the exams because he had not been studying enough. - Mój brat nie zdał egzaminów, bo za mało się uczył.
Trzeba pamiętać, że istnieje grupa czasowników, których nie można używać w żadnych czasach ciągłych, w tym Past Perfect Continuous. Są to tzw. czasowniki statyczne i należą do nich m.in.:
czasowniki wyrażające myśl, czy opinie: think — myśleć, believe — wierzyć, know — wiedzieć
czasowniki wyrażające posiadanie: have — mieć, own — posiadać, possess — posiadać
czasowniki wyrażające zmysły: hear — słyszeć, smell — czuć zapach, taste — czuć smak
czasowniki wyrażające emocje: love — kochać, like — lubić, hate — nienawidzić
W przypadku czasowników statycznych musimy używać czasu Past Perfect:
→ The car had been belonging to George for years before I bought it from him.
→ The car had belonged to George for years before I bought it from him.
Samochód należał do George'a od lat, zanim go od niego kupiłem.
Tu znajdziesz listę najczęściej spotykanych czasowników statycznych: Non Progressive Verbs List
Autor Joanna Leporowska
Absolwentka Filologii Nowogreckiej na UAM w Poznaniu, tłumaczka angielskiego, poliglotka i pasjonatka językoznawstwa. Już w przedszkolu zdecydowała, że musi "mówić jak Anglik" co przydało się, gdy przez ostatnie dziesięć zatrzymał ją wymarzony Londyn i praca dla Royal Academy of Arts czy Tate. Nauczanie języka angielskiego to pasja, w której od zawsze dąży przede wszystkim do pokazania żywego języka za regułkami książkowymi, czego w szkolnej edukacji często brakuje.
© Copyright 2024 by Chatschool