Gdybym wygrał na loterii, kupiłbym dom. Jednak nie kupiłam losu, więc nie ma na to szans. Może następnym razem?
W drugim trybie warunkowym nadal odnosimy się do przyszłości, ale w przeciwieństwie do sytuacji z trybu pierwszego, nie ma przesłanek ku temu, że warunek zostanie spełniony. Mówimy więc hipotetycznie, gdybamy, marzymy.
if + past simple | would / wouldn’t + bezokolicznik
If I won the lottery, I would buy a house. — Gdybym wygrał na loterii, kupiłbym dom.
I wouldn’t go there if I were you. — Nie szedłbym tam, gdybym był tobą.
If she were younger, she would travel the world. — Gdyby była młodsza, podróżowałaby po świecie.
If we had a house, we would have more cats and dogs. — Gdybyśmy mieli dom, mielibyśmy więcej kotów i psów.
→ Zamiast would możemy użyć should, could lub might:
If I won the lottery, I could buy a house. — Gdybym wygrał na loterii, mógłbym kupić dom.
Jeśli po if clause występuje czasownik to be — być, forma was w liczbie pojedynczej zamienia się w were (I were, she were, he were).
Dzieje się tak, ponieważ mówimy o hipotetycznych sytuacjach (If I were you — gdybym był tobą) i bezokolicznik zamienia się w subjunctive.
Czasami możesz się spotkać z sytuacją, że trzecia osoba liczby pojedynczej będzie jednak brzmiała she/he/it was (if she was younger — gdyby była młodsza).
Obie formy są poprawne gramatycznie, ale opcja z were w trzeciej osobie jest bardziej preferowana.
>> Czasownik to be we wszytkich czasach
Gdybym wygrała na loterii, kupiłabym dom. Mimo tego, że kupiłam los, nie wygrałam.
W trzecim trybie warunkowym odnosimy się do przeszłości. Zarówno warunek, jak i rezultat są niemożliwe. Stało się i niestety nic tego już nie zmieni. Możemy sobie jednak pospekulować, jak inaczej mogły potoczyć się nasze losy…
if + past perfect | would have + past participle (III forma czasownika)
→ Zamiast would have możesz również użyć should have, could have lub might have.
If I had seen her, I would have told her. — Gdybym ją zobaczył, powiedziałbym jej.
If I had woken up on time, I wouldn’t have been late for work. — Gdybym obudził się na czas, nie spóźniłbym się do pracy.
You would have met him if you hadn’t left the party early. — Poznałabyś go, gdybyś nie wyszła wcześniej z imprezy.
Would she have stayed at home if it had snowed yesterday? — Czy zostałaby w domu, gdyby wczoraj padał śnieg?
Na koniec mały bonus. Czasami chcemy powiedzieć przecież, że sytuacja byłaby inna teraz, gdyby coś potoczyło się w inny sposób w przeszłości. Z pomocą przychodzą drugi i trzeci tryb warunkowy, które można ze sobą wymieszać, aby uzyskać takie znaczenie.
if + past perfect | would/wouldn’t + podstawowa forma czasownika
If you had listened to me, we wouldn’t be lost (now) — Gdybyś mnie posłuchał, nie zgubilibyśmy się teraz.
If you had come to the meeting, you would know what to do now. — Gdybyś przyszedł na spotkanie, wiedziałbyś, co teraz robić.
Tutaj nie kończą się możliwości mieszania ze sobą różnych trybów:
If we had bought the flight tickets, we could be going with you on holiday. — Gdybyśmy kupili bilety lotnicze, jechalibyśmy z wami na wakacje. [przeszłość wpływa na przyszłość]
If my sister were here, she would have helped you. — Gdyby była tu moja siostra, pomogłaby Ci. [odmienna teraźniejszość mogła zmienić rezultat z przeszłości, ale mojej siostry to nie ma, a więc nie mogła pomóc]
Nie daj się zrazić dużą ilością możliwości, zwłaszcza w trybie mieszanym. Na początek opanuj dobrze główne tryby warunkowe, Dzięki nim zrozumiesz jakie konstrukcje wyrażają jakie sytuacje. Pomogą Ci w tym też dodatkowe artykuły z naszej strony. Kiedy dojdzie to momentu mieszania różnych trybów, będziesz już dobrze rozumieć, jakie opcje masz do wyboru.
W języku angielskim występują trzy główne tryby warunkowe (okresy warunkowe, zdania warunkowe) plus tryb warunkowy zerowy i tryb mieszany. Jak wskazuje nazwa, tryby warunkowe to zdania, w których wyrażamy, że określony rezultat zależy od jakiegoś innego wydarzenia.
Spis treści:
Tryby warunkowe to zdania złożone składające się ze zdania nadrzędnego (main clause) i podrzędnego warunkowego (if clause).
Mówiąc prościej: po if stawiamy warunek (jeśli będzie padać…), a w drugiej części zdania zależny od niego rezultat (...to zmokniemy).
Tak jak w języku polskim, zdania warunkowe możemy powiedzieć na dwa sposoby:
if clause (warunek) + main clause (rezultat)
main clause (rezultat) + if clause (warunek)
I will tell her if I see her. — Powiem jej, jeśli ją zobaczę.
→ Zwróć uwagę, że w drugiej opcji w angielskim nie stawiamy przecinka.
To jakiego trybu użyjemy, zależy między innymi od tego, jak prawdopodobny jest opisywany rezultat i czy odnosimy się do przeszłości, czy przyszłości.
Prawdopodobieństwo (probability) wyrażone poniżej procentami jest bardzo umowne i ma tylko Ci pomóc poczuć różnice pomiędzy trybami:
Zero conditional | prawdopodobieństwo 100%
czas nie jest ważny — stwierdzamy fakt
If you heat ice, it melts. — Jeśli podgrzejesz lód, stopi się.
1st conditional | prawdopodobieństwo 50%
przyszłość — jeśli coś się stanie, to…
If I win the lottery, I will buy a house. — Jeśli wygram na loterii, kupię dom.
2nd conditional | prawdopodobieństwo 10%
przyszłość - „gdybamy” co by się mogło stać
If I won the lottery, I would buy a car. — Gdybym wygrał na loterii, kupiłbym samochód.
3rd conditional | prawdopodobieństwo 0%
przeszłość — nic się już nie da zmienić
If I had won the lottery, I would have bought a car. — Gdybym wygrał na loterii, kupiłbym samochód.
Jeśli podgrzejesz wodę do 100 stopni, zagotuje się. Jeśli wyjdziesz na deszcz bez parasola, zmokniesz.
Zerowy tryb warunkowy (zero conditional) używamy, gdy mówimy o faktach, rzeczach ogólnie przyjętych za prawdziwe. Warunek jest czymś prawdziwym, rzeczywistym i ma zawsze taki sam rezultat.
Zarówno main clause, jak i if clause są w czasie present simple:
if / when + present simple | present simple
Oprócz if — jeśli, możesz również użyć when — kiedy.
If you heat water at 100 degrees, it boils. — Jeśli podgrzejesz wodę do 100 stopni, zagotuje się.
When I miss my bus, I am late for work. — Kiedy nie zdążę na autobus, spóźniam się do pracy.
Ice melts if you heat it. — Lód topi się, jeśli go podgrzejesz.
When the sun goes down, it gets dark. — Kiedy słońce zachodzi, robi się ciemno.
If I don’t eat breakfast, I am hungry. — Jeśli nie zjem śniadania, jestem głodny.
Jeśli będzie padać, nie pójdę na trening. Jeśli wstanę wcześniej, będę wcześniej w pracy.
W pierwszym trybie warunkowym odnosimy się do sytuacji z przyszłości i o rezultacie, który jest bardzo prawdopodobny i realny.
Struktura:
if + present simple | will / won’t + bezokolicznik
→ Uwaga, pamiętaj, że po if nigdy nie stawiamy konstrukcji czasu przyszłego z will! Zdanie tłumaczymy na czas przyszły w języku polskim, ale nie ma to swojego odzwierciedlenia w angielskim.
If it rains, I will stay at home. — Jeśli będzie padać, zostanę w domu.
When I finish reading, I will cook dinner. — Kiedy skończę czytać, ugotuję obiad.
If I get a pay rise, I will buy a house. — Jeśli dostanę podwyżkę, kupię dom.
If I finish on time, I will phone you. — Jeśli skończę na czas, zadzwonię do Ciebie.
→ Zamiast will / won’t możemy również użyć can/ could, may/might lub should. Tak jak przy normalnym użyciu czasowników modalnych, zmieniają one trochę znaczenie i to jak prawdopodobny jest rezultat.
If it’s sunny, we can go to the beach. — Jeśli będzie słonecznie, możemy iść na plażę.
If it’s sunny, we might go to the beach. — Jeśli będzie słonecznie, może pójdziemy na plażę.
If it’s sunny, we should go to the beach. — Jeśli będzie słonecznie, powinniśmy iść na plażę.
>> Przeczytaj więcej o czasownikach modalnych
→ Warto wspomnieć, że taką samą strukturę używamy, gdy if zastąpimy którymś z następujących spójników: unless (jeśli nie, chyba że), as long as (jeśli/skoro tylko), as soon as (skoro tylko) lub in case of (w razie).
I will give you a key to my flat in case I am out. — Dam ci klucz do mojego mieszkania na wypadek, gdybym wyszła.
You can go to the cinema, as long as you come back before midnight. — Możesz iść do kina, pod warunkiem że wrócisz przed północą.
As soon as I finish, I will call you. — Jak tylko skończę, zadzwonię do ciebie.
Autor Joanna Leporowska
Absolwentka Filologii Nowogreckiej na UAM w Poznaniu, tłumaczka angielskiego, poliglotka i pasjonatka językoznawstwa. Już w przedszkolu zdecydowała, że musi "mówić jak Anglik" co przydało się, gdy przez ostatnie dziesięć zatrzymał ją wymarzony Londyn i praca dla Royal Academy of Arts czy Tate. Nauczanie języka angielskiego to pasja, w której od zawsze dąży przede wszystkim do pokazania żywego języka za regułkami książkowymi, czego w szkolnej edukacji często brakuje.
© Copyright 2024 by Chatschool